Realizacja toruńskiego Kujawsko–Pomorskiego Teatru Muzycznego to zabawny musical i doskonała mieszanka muzyki, chaosu oraz kryminalnej zagadki z pianinem w samym centrum akcji – zapewniał podczas uroczystego otwarcia 50. Jeleniogórskich Spotkań Teatralnych dyrektor jeleniogórskiego Teatru im. Norwida Tadeusz Wnuk. Dodać należy, że to polska prapremiera (dokładna data to 2 lipca 2022) musicalu wystawianego na off–Broadwayu w 2013 i teatrach muzycznych w Argentynie, Chile, Kanadzie i Wielkiej Brytanii.
Śmierć, zabójca, detektyw
Ciapowaty i nieco nierozgarnięty policjant z małego miasteczka Marcus Moscowicz (świetny Maciej Makowski) marzy, aby zostać detektywem. Nadarza się ku temu okazja. Pewnej nocy na przyjęciu urodzinowym–niespodziance wielkiego amerykańskiego powieściopisarza Arthura Whitneya rozlegają się strzały. Ginie solenizant. Marcus więc korzysta z okazji, by udowodnić swoje umiejętności detektywistyczne – z pomocą swojego cichego partnera, Lou. I jak to w kryminałach bywa – wszyscy zaproszeni goście (bardzo dobry Marcin Sosiński) stają się podejrzani, m.in.: żona nieboszczyka Dahlia Whithey, kłótliwe małżeństwo Barb i Murray, kokieteryjna primabalerina panna Barrette Lewis oraz psychiatra doktor Griff. Są oni przesłuchiwani przez ambitnego Marcusa. A widzowie stają się świadkami śledztwa. Marcus ma niewiele czasu na znalezienie zabójcy, zanim przybędzie ten prawdziwy detektyw.
Brawurowe aktorstwo
Mamy więc historię rodem z najlepszych klasycznych kryminałów Agathy Christie, inteligentny humor , dobrze skonstruowane żarty, a ponadto piosenki z muzyką Joe Kinosiana i tekstami przetłumaczonymi przez Dorotę Gierczycką (m.in. przekomiczny “Bywało już źlej”, czyli “A Lot Woise”) oraz brawurowe aktorstwo. Czy trzeba czegoś więcej?
Zblazowane małżeństwo
Reżyserka Agnieszka Płoszajska prowadzi dwójkę aktorów z wielką precyzją, ale także wyczuciem i zarazem siłą. Maciej Makowski jako Marcus prezentuje na scenie kawał porządnie przygotowanego aktorstwa, a ponadto bardzo dobrze gra na pianinie. Kto śledzi sztuki Teatru Telewizji, może kojarzyć Macieja Makowskiego z postacią policjanta Toto w spektaklu “Żegnaj Judaszu” z 2004 lub z rolą legendy wrocławskiej “Solidarności” Piotra Bednarza w nakręconym w 2011 filmie “80 milionów” w reżyserii Waldemara Krzystka. Z kolei zjawiskowy charyzmatyczny Marcin Sosiński, ubrany na czarno i w kamizelkę (kostiumy Wanda Kowalska), wciela się aż w kilkanaście ról, czyli zmanierowaną żonę pisarza, psychiatrę, słodziutką baletnicę, zblazowane małżeństwo sąsiadów, bratanicę zamordowanego Steff Whitney, trzech 9–letnich chórzystów, ukrytego w łazience nieustraszonego strażaka, pokazaną w scenie retrospektywnej kochankę Marcusa – Vanessę i partnera Marcusa – Lou. I każdej z nich nadaje niepowtarzalny charakter. Marcin Sosiński jest artystą wszechstronnym. Kto widział film “Twój Vincent” może pamięta jego rolę wykorzystaną w animacji 16–latka René Secretana, który zastrzelił Vincenta van Gogha.
Obrotowa platforma
Efektowne są tu choreografie Michała Cyrana połączone z grą na pianinie oraz wszelkie ruchy opierające się o obrotową platformę. Ta zdaje się jest jednym z lepszych elementów ascetycznej scenografii Wojciecha Stefaniaka i pomysłowym patentem, który daje wiele możliwości. Jest też mały stolik z porcelanowymi imbryczkami i filiżankami, a także drzwi, przesuwane w czasie przedstawienia w różne miejsca sceny.
Kto go zabił?
Warto wspomnieć, że wraz z artystami toruńskiego teatru przyjechała również jego dyrektorka Anna Wołek, która po obejrzeniu tego musicalu w Nowym Jorku, nawiązała kontakt z obydwoma twórcami (Kellenem Blairem i Joe Kinosianem), zdobyła prawa autorskie i przetłumaczyła tekst. Jak wieść niesie, jeden z reżyserów, któremu zaproponowano realizację w Polsce, odmówił twierdząc, że to niewykonalne. A jednak się udało! Bo “Morderstwo dla dwojga” Kujawsko–Pomorskiego Teatru Muzycznego z Torunia – jak ocenił swego czasu Mariusz Cieślik, publicysta “Rzeczpospolitej”, scenarzysta, satyryk i pisarz – to chyba najlepszy i, z pewnością, najbardziej zaskakujący spektakl rozrywkowy tego roku. Przedstawienie, które wymaga od aktorów prawdziwej wirtuozerii, jest wielkim artystycznym sukcesem Marcina Sosińskiego i Macieja Makowskiego.
Jednym słowem, pierwszy wieczór jubileuszowych teatralnych spotkań w Jeleniej Górze był pełen wrażeń (podczas antraktu widzowie głośno dyskutowali, kto mógłby zabić solenizanta–pisarza), to spotkanie ze sztuką przez duże S.
Trailer w wersji angielskiej można zobaczyć tutaj:
