Terremoto. Jarosław Mikołajewski
Ta skromna reporterska książka została wydana cztery lata temu. Wróciłam do niej, bo niestety ostatnie wydarzenia uczyniły ją znów niepokojąco aktualną. Nic się nie zestarzała - tak samo chwyta za gardło, zmusza do niezwykle uważnej lektury, porusza emocje, które mają wpłynąć na nasze sumienia (oby!). Mówi o trzęsieniu ziemi, jakie nawiedziło Włochy 24 sierpnia 2016 roku, a potem w październiku, potem w styczniu… Ale wcześniej, wiosną tego samego roku, włoski premier Matteo Renzi podjął decyzję o ściągnięciu na Sycylię z egipskiego wybrzeża statku z ciałami siedmiuset uchodźców z Afryki. Po co? Aby ich godnie pochować, a przede wszystkim pobrać próbki DNA, gdyby szukali ich bliscy… Dla autora to aż nazbyt wymowny przykład kolejnego pęknięcia między nimi a nami, choć kultura do niedawna wydawała się być ta sama – chrześcijańska. A teraz chaotyczne poszukiwania w głowie: co pamiętam z tamtych wydarzeń? Niewiele? Cokolwiek? Szczerze mówiąc – nic… Amatrice. Typowe włoskie miasteczko, z główną ulicą biegnącą w stronę gór. Urocze. Właściwie było. Obrócone w pył. To tu 4 października wśród ruin modlił się papież. Towarzyszył mu tylko jeden człowiek. Dalej nic? Żaden obrazek nie uruchamia się na kliszy pamięci? A Amatriciana? No oczywiście, przecież to jeden z najsłynniejszych włoskich sosów do makaronu! To właśnie jedno z pytań tego reportażu – dlaczego nie pamiętamy, że ziemia zadrżała, że zatonęła łódź z ludźmi, którzy pragnęli tylko wolności i godnego życia? Co mówi o nas ten fakt? Ten człowiek, który przeprowadził papieża przez ruiny i zniszczenia nazywa się Luca Cari. Strażak i dziennikarz, specjalista od spraw nadzwyczajnych, czyli od kataklizmów. To on również opowiedział autorowi jak wyglądała operacja wydobycia zatopionych ciał, żeby ci ludzie nie zostali w morzu. Bo morze nie jest dobrym miejscem pochówku dla tych, którzy go sami nie wybrali na cmentarz. Bardzo osobista książka, próba ubrania w słowa myśli o ludzkim cierpieniu i obecności albo nieobecności Boga w takich chwilach. I więcej pytań niż odpowiedzi. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Miłość w czasach globalnych zmian klimatycznych. Josef Pánek
Indie. Bangalur. Główny bohater, naukowiec, który przyjechał na konferencję naukową, mężczyzna, który zwiedził szmat świata nagle w hotelu, w którym nie da się spać, w którym obsługa nieustannie raczy go uśmiechem odkrywa swoje globalne osamotnienie i wykorzenienie. Bezsenne noce i przypadkiem spotkana hinduska w jeansach, taka odstająca od kobiet w sari, taka globalna w swym ubiorze i taka w nim kusząca odkrywają stereotypy tkwiące w jego świadomości. Świat globalny miał być jednorodny, wszędzie gościnny, łatwy w obsłudze, przyjazny i tolerancyjny. Nieprawda. Wcale tak nie jest. Właśnie tu w Indiach, urodzony w RCz badacz, pozbawiony zdobyczy zachodniej współczesnej cywilizacji i na jej skraju, aktualizuje swoją świadomość na temat globalnych zjawisk społecznych. Dociera do niego, że mimo wykształcenia stoi w ogonku społeczeństwa, mimo podróżowania po całym świecie jest faktycznie bezdomny, mimo haseł o równości i tolerancji w jego najbliższym, naukowym i rodzinnym otoczeniu panuje ksenofobia i rasizm, a ta hinduska dziewczyna jak soczewka koncentruje jego uwagę na problemach, które wcześniej nie zaprzątały mu głowy. Szok kulturowy jaki przeżywa w Bangalur dla kontry wywołuje wspomnienie samotnej, studenckiej włóczęgi przez zupełnie turystycznie nieodkrytą Islandię z lat dziewięćdziesiątych - na marginesie coś dla fanów historii o Chrisie McCandlessie opisanej w książce Jona Krakauera „Wszystko za życie” i w filmie „Into the Wild”. Książka Josefa Pánka zdobyła uznanie czytelników w Czechach oraz najważniejszą czeską nagrodę literacką Magnesia Litera. Dlaczego? Wydaje mi się, że powodem popularności książki jest jej nietypowa narracja, spore poczucie humoru i dystans oraz spojrzenie na podróżowanie, inne niż w przewodnikach, czy choćby reportażach z podróży. Recenzenci słusznie porównują język i swadę autora do języka Hrabala i Haszka. Kolejne pokolenie czeskich literackich gawędziarzy wchodzi na scenę. Życzę wam dobrej zabawy i globalnych przemyśleń. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
Przebudzenie powietrza. Elise Kova
Mamy do czynienia z kolejną niesamowitą krainą fantasy i niezwykłymi bohaterami. Co można powiedzieć na temat świata w książce? Na pewno to, że magia nie jest tam mile widziana. Ktoś, kto jest czarodziejem nie może liczyć na przychylność czy przyjaźń ludzi, którzy nie są obdarzeni żadnymi mocami.
Wszystko zaczyna się od Vhalli Yarl, niepozornej uczennicy biblioteki, która ma w sobie moc, o której nie wie. Ujawnia się ona w czasie sporządzania notatek, na temat trucizn, które mają pomóc uzdrowić księcia- maga. W tych notatkach Minister Czarów dostrzega coś niezwykłego i Vhalla zostaje porwana do Wieży Czarodziejów. Nie jest tym faktem zachwycona, tak samo jak faktem, że posiada magiczne zdolności. Wraca do biblioteki i stara się udawać, że nie jest obdarzona żadnym specjalnym darem, jednak nie do końca jej się to udaje, ponieważ jest nieustannie obserwowana. Po pewnym czasie zaczyna też korespondować z jednym z magów. Nie wie kim jest osoba, która motywuje ją do działania i prowadzenia poszukiwań na temat magii, jej źródeł i historii. Tajemniczy sprzymierzeniec prowokuje Dziewczynę do myślenia i wyciągania własnych wniosków, a także do weryfikacji swojej wiedzy. W końcu bohaterka poznaje adresata tajemniczych liścików i okazuje się nim być sam książę Mag. Niestety, gdy już dochodzi do spotkania nie okazuje się ono zbyt przyjemne, zwłaszcza dla Vhalli, ponieważ książę, żeby udowodnić, że dziewczyna kontroluje powietrze, zrzuca ją z dachu. Głowna bohaterka kończy z wieloma obrażeniami. Ma połamane żebra, nogi i ręce. Czarodzieje starają się ją uleczyć za pomocą magii, jednak to się nie udaje, ponieważ dziewczyna nie jest jeszcze Obudzona, czyli jej moce jeszcze w pełni się nie objawiły. Kiedy w końcu dziewczyna zdrowieje to wciąż uparcie wypiera się swojej tożsamości i swoich mocy.
Przebudzenie powietrza jest bardzo lekko napisane, jednak niektórych może nużyć. Zaprzeczanie swojej mocy przez Vhallę, jest dosyć mocno rozciągnięte w czasie. Nie ma też zbyt dużo akcji, zwłaszcza na początku, więc na pewno ta książka nie każdemu się spodoba. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej (PW)
Sabotaż w punkcie skupu i inne komiksy. Martin Widmark
Przedstawiamy uwielbianą serię książek dla dzieci w nowej odsłonie. Biuro detektywistyczne Lassego i Mai, pierwszy komiks z udziałem kultowych małych detektywów. Znajdziemy w nim cztery nowe opowiadania. Najpierw zajrzymy z bohaterami do sklepu, w którym nieznany sprawca uszkadza automat do skupu puszek i butelek. Sprawa jest bardzo poważna, ponieważ miasteczko Valleby zaczyna tonąć w śmieciach a do tego zagrożony jest wyjazd klasy Lassego i Mai na wycieczkę. Gdy już wspólnie z detektywami rozwiążemy pierwszą zagadkę przeniesiemy się na zimowy kiermasz, z którego dochód będzie przeznaczony na schronisko dla kotów. W tej historii ścigać będziemy złodzieja, który ukradł wszystkie pieniądze z kasy. Kto był na tyle zuchwały? Kolejna zagadka przeniesie nas do szkolnych korytarzy szkoły w Valleby. Zbliżają się kolejne zawody sportowe, a dyrektorka nie może pogodzić się z „utratą” pucharu, przekazując go zwycięzcy kolejnej edycji rywalizacji. Jednak trofeum znika w niewyjaśnionych okolicznościach szybciej. Jak to możliwe? Ostatnia zagadka to awantura o Jasia i Małgosię. Jesteście ciekawi z kim będą się musieli zmierzyć mali detektywi? Zapraszamy do biblioteki, bowiem komiksowe historie, przedstawiające różne śledztwa młodych detektywów są świetnie przygotowane, a pomysł na wydanie nowych zagadek w formie komiksu okazał się strzałem w dziesiątkę! Zapraszamy. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AJ)
