Kiedyś coś się zaczyna i coś się kończy – mówi prezes tego stowarzyszenia Janusz Jędraszko. – Czuję, że nie jesteśmy już ludziom tak potrzebni jak kiedyś – dodaje.
Jeleniogórskie Stowarzyszenie Osób Bezrobotnych rozpoczęło swoją działalność w 2001 roku. Od początku na jego czele stał jeleniogórzanin Janusz Jędraszko, a w biurze pomagał mu m.in. pracujący do dzisiaj Zbigniew Kwiatkowski.
Do założenia tego stowarzyszenia namówiła mnie pewna osoba – mówi prezes JSOB.- Najpierw swoją siedzibę mieliśmy na Dworze Czarne, ale pojawił się tam konflikt, więc przenieśliśmy się do lokalu po dawnej mleczarni przy ul. Mickiewicza. Tam również byliśmy krótko. Najdłużej, bo dziesięć lat funkcjonowaliśmy w lokalu przy ul. Wolności 28, przekazanym nam przez Urząd Miasta. Początkowo przychodziło do nas mnóstwo ludzi. Bezrobocie było ogromne, momentami sięgało 30 procent. Bieda zaglądała do wielu domów. W najtrudniejszych dla ludzi czasach mieliśmy ponad dwa tysiące zrzeszonych osób, które przychodziły po darmową żywość, bezpłatne porady prawne, a także po pomoc w napisaniu pism do urzędów i instytucji. Przez te 18 lat wydaliśmy około 400 ton żywności. Próbowaliśmy też walczyć o najbiedniejszych, organizując pikiety przeciwno podwyżkom cen czy dwukrotnie zorganizowaliśmy referendum dotyczące odwołania prezydenta – wspomina Janusz Jędraszko.
Biuro Stowarzyszenia było dotychczas czynne od poniedziałku do piątku niemal przez całe dnie. Dzisiaj zaglądają tu nieliczni.
Obecnie sytuacja osób bezrobotnych bardzo się poprawiła – mówi Janusz Jędraszko. – Po otwarciu granic, wielu mieszkańców z Jeleniej Góry i okolic wyjechało do pracy za granicę, przede wszystkim do Niemiec, ale też do Czech, Francji czy Anglii. Rozbudowane zostały też zasiłki dla bezrobotnych. Moim zdaniem poszło to jednak w złym kierunku. Kiedyś bezrobotni za otrzymane pieniądze musieli pracować społecznie, dzisiaj dostają zasiłki za to, że nic nie robią. Wiadomo jest natomiast, że oni potrzebują wędki, a nie ryby. Dostając pieniądze za nic niczego się nie nauczą, nie wyjdą ze swojej trudnej sytuacji, ale będą w niej tkwili – dodaje J. Jędraszko.
Lokal przy ul. Wolności J. Jedraszko planuje zdać z końcem maja br. – Będzie to data zakończenia naszej działalności – mówi Janusz Jędraszko. - Co będę robił później? Zajmę się sobą i swoimi zainteresowaniami. Jestem już na emeryturze. Chcę obronić doktorat na temat sytuacji osób niepełnosprawnych w powiecie jeleniogórskim, który piszę studiując na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu, w jeleniogórskiej filii. Będę też jeździł z żoną na wycieczki. I chcę sporo czytać o filozofii, bo tym tematem zaraził mnie mój profesor z Uniwersytetu Ekonomicznego – dodaje J. Jędraszko.
Szef stowarzyszenia podkreśla, że założenie stowarzyszenia dla osób bezrobotnych nie wynikało z chęci pomocy innym.
Skończyłem najpierw Liceum im. Żeromskiego, potem pracowałem w Obserwatorium Śnieżka i dostałem skierowanie na studia. Skończyłem studia na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Później przez wiele lat pracowałem w jeleniogórskich wodociągach na stanowisku kierownika. Zakończyłem tam pracę po przeorganizowaniu spółki. Razem z żoną prowadziłem też lombard. Teraz mam 67 lat, jestem już na emeryturze i jest to czas na nadrobienie tego, czego nie zdążyłem zrobić dotychczas – dodaje J. Jędraszko.
