We Wrocławiu pierwsze bantengi pojawiły się w 1992 roku, a małe 4 lata później. Do dziś na świat przyszło już 11 maluchów, które trafiły do hodowli zachowawczych na cały świecie. Opiekunowie podkreślają, że bantengi to bardzo łagodne zwierzęta, ale płochliwe. To niezwykle wrażliwy gatunek, podatny na choroby, więc jego hodowla bywa trudna. Bantengi są inteligentne i szybko się uczą. Reagują na swoje imiona i komendy opiekunów.
Nowo narodzone maluchy to parka. Te wyjątkowe kopytne otrzymują imiona związane z kawą lub herbatą. I tak, po mamie Sadze, samczyka nazwano Assam, a samiczkę Prima. Maluchy pozostaną we wrocławskim ogrodzie około roku.
Bantengi występują na Bali, Jawie, w Wietnamie, Laosie, Birmie, Kambodży i Tajlandii. Zamieszkują tereny otwarte i lasy liściaste. Żywią się głównie trawą, ale także owocami, ziołami, pędami bambusa i gałązkami krzewów. Żyją w stadach od 10 do 30 osobników. Samce, o prawie czarnej sierści, osiągają 1000 kg masy ciała i 180 cm wysokości w kłębie, posiadają też potężne zakrzywione rogi. Samice, są zdecydowanie mniejsze, o kasztanowej sierści i mniej okazałych rogach. To właśnie z powodu rogów bantengi stały obiektem polowań.
Banteng to gatunek azjatyckiego bydła, którego populacja w ciągu ostatnich 10 lat spadła na skutek niezrównoważonych upraw rolnych, wylesiania czy przecinania naturalnych siedlisk zwierząt drogami – mówi Radosław Ratajszczak, prezes ZOO Wrocław. - Ale gatunek ten cierpi też z powodu… zupy. Banteng jest ofiarą pseudomedycyny. Azjaci wierzą, że przyrządzane z dodatkiem zmielonych rogów danie zwiększa witalność, co jest oczywistą bzdurą. Keratyna, która jest budulcem rogów bantengów niczym nie różni się od ludzkich paznokci. Niestety, zabobony i zabijanie tych rzadkich krów na mięso, zrobiły swoje. Cierpią nie tylko bantengi jawajskie, ale wszystkie ich podgatunki. W 2020 r. ich globalna populacja spadła o ponad 70 proc. Szacuje się, że w naturze pozostało od 4 000 do 8 000 osobników.
