Wójt gminy Mysłakowice Michał Orman przyznaje, że możliwe są różne scenariusze przyszłości dawnego pałacu królewskiego, po tym jak zabrzmi w nim ostatni dzwonek szkolny.
Chciałbym, aby pałac pozostał mieniem gminnym, żeby to służyło na cele społeczne - mówi M. Orman. - Były koncepcje utworzenia tu muzeum, biblioteki, centrum edukacyjnego. Pozostaje jeszcze ostatnia możliwość, której bym nie chciał, ale nie wiem czy życie mnie do tego nie zmusi - sprzedaż tego obiektu. W tym momencie prywatny inwestor zrobi z tego najprawdopodobniej piękny hotel. Dodam, że kilka lat temu był tu potomek rodu Hohenzollernów, którzy byli właścicielami tego obiektu. Ale obecnie pełni on jedynie funkcje reprezentacyjne. Nie jest to obecnie rodzina, która dysponuje funduszami i nie jest zainteresowana odkupieniem lub odzyskaniem pałacu. Mam tylko nadzieję, że jeśli ten pałac znajdzie nowego inwestora to będzie to inwestor polski i że pozostanie on w rękach narodowych.
Pałac w Mysłakowicach wzniesiono w pierwszej połowie XVIII w., a zlecenie budowy przypisuje się Maksymilianowi Leopoldowi von Reibnitz. Pierwsza klasycystyczna przebudowa nastąpiła w 1816 na zlecenie hr. Augusta Neidharda von Gneisenau, a jej autorem był Josef Carl Raabe.
Po śmierci von Gneisenaua, posiadłość odkupił w roku 1831 król pruski Fryderyk Wilhelm III i przekształcił ją w rezydencję cesarską. W latach 1832-1835 pałac przebudował stylistycznie Karol Fryderyk Schinkel. W trakcie przeprowadzanych prac zmianom poddano układ wnętrz. Pozostałe prace można zaliczyć do kosmetycznych – tyczyły się wystroju wnętrz oraz zmiany kolorystyki elewacji. Ówcześnie wokół pałacu utworzono rozległy park krajobrazowy, którego projektantem był Peter Joseph Lenne.
Mysłakowicką posiadłość po śmierci Fryderyka Wilhelma III odziedziczyła wdowa Augusta von Harrach, która odsprzedała pałac w 1840 następcy tronu Fryderykowi Wilhelmowi IV. Nowy właściciel zlecił gruntowną przebudowę obiektu, której autorem był uczeń Schinkla - August Stüler. Rezydencję przebudowano w stylu neogotyckim. Pałac powiększono: wzniesiono wieżę, wielką jadalnię w osobnym skrzydle, przebudowano dachy i elewacje oraz zmieniono układ pomieszczeń.
W roku 1909 dobra przeszły pod zarząd ówczesnego starostwa powiatu. Po 1945 założenie pałacowo-parkowe miało różnych właścicieli m.in. Lasy Państwowe i PGR. Potem po przystosowaniu jego wnętrz, w obiekcie na wiele lat siedzibę znalazła szkoła podstawowa.
